|
|
|
|
Żywienie chomików dżungarskich
Należy przypomnieć sobie skąd pochodzą i w jakich warunkach żyj ą nasi podopieczni. Chomik dżungarski zamieszkuje tereny suche, a więc stepy i półpustynie. Warunki życia są tam trudne. W środowisku naturalnym chomiki odżywiają się: nasionami traw, korzeniami roślin, pędami i kłączami oraz owadami i pierścienicami. Chomik dżungarski zjada bardzo dużo owadów, zwłaszcza szarańczy. Czym zatem będziemy żywić nasze chomiki?
Musimy przygotować im, jadłospis" urozmaicony i bogaty w różne składniki pokarmowe. Można stosować żywienie tradycyjne, czyli oparte na świeżych produktach, albo mieszanki pełnoporcjowe w postaci gotowych granulatów. Należy wówczas pamiętać o poidłach, bowiem mieszanki zawierają niewielkie ilości wody. Dla młodzieży rosnącej, matek i samic ciężarnych powinniśmy stosować dodatki innych pasz, szczególnie wysokobiałkowych. Zaletą tych mieszanek są zawarte w nich makro- i mikroelementy oraz witaminy. Paszę tego typu łatwo się podaje i nie psuje się ona w spiżarniach chomików, ale na tym kończą się jej zalety. Chomiki nie przepadają za jej smakiem, dlatego dobrze jest zrobić przerwę w karmieniu tą mieszanką i podać im np. zielonkę albo inne, świeże pokarmy.
Należy dbać o to, aby pożywienie chomików było urozmaicone. Oprócz mieszanek ziaren przeznaczonych dla gryzoni, kasz, płatków owsianych, sucharów i podsuszonego pieczywa, makaronu, ryżu - zarówno gotowanego, jak i surowego - powinny otrzymywać również marchew, buraki, rzepę, rzodkiewki, selery, dynię, pomidory, ogórki, liście kalafiora, kalarepy, marchwi, selera, pora itp. Ich karmę trzeba uzupełniać owocami (jabłka, gruszki, śliwki, owoce głogu i dzikiej róży, jagody, porzeczki, agrest, jeżyny, maliny itp.) i zielonkami (koniczyna biała, koniczyna czerwona, trawy, liście wierzby i drzew owocowych, babka zwyczajna i lancetowata, mniszek lekarski).
2-3 razy w tygodniu podajemy chomikom pasze będące źródłem białka zwierzęcego. Również w środowisku naturalnym nie jedzą one mięsa i owadów regularnie. Zdobycie takiego kalorycznego pokarmu jest ważne szcze
gólnie zimą oraz przed nadejściem pory suchej, podczas której zwierzęta zapadają w sen (hibernacja bądź estywacja). Przed takimi okresami niesprzyjających warunków tworzą grubą warstwę tłuszczu podskórnego, aby łatwiej im było przetrwać trudny okres.
Do pasz takich należą: jajka, twaróg, żółty ser, surowe i gotowane mięso, podroby, larwy mączniaka, świerszcze, suchy pokarm dla psów i kotów (bardzo wartościowy, ponieważ pokrywa zapotrzebowanie na białko zwierzęce oraz zapewnia ścieranie siekaczy).
W handlu znajdują się mieszanki dla gryzoni różnych firm oparte na nasionach zbóż i roślin strączkowych, często witaminizowane, zawierające pełny zestaw mikro- i makroelementów. Są naturalnie bardzo wygodne dla osób mających mało czasu. Należy pamiętać, że jest to pokarm suchy i zwierzę musi mieć dostęp do wody. Podawanie go jest bardzo monotonne, dlatego należy urozmaicić chomikom jadłospis, dostarczając karmę świeżą, soczystą.
Co zrobić, gdy karma jest pełnoporcjowa, a obawiamy się, że zawartość poszczególnych składników pokarmowych przekroczy normę? Trzeba wtedy przeliczyć dawkę od nowa, mając ułatwione zadanie, ponieważ zawartość składników pokarmowych podana jest na pudełku. Należy też pamiętać, że mieszanki to pasza treściwa, a tej nie powinno być w dawce więcej niż 15-20 g. Są karmy granulowane, zawierające kompletny zestaw składników odżywczych, które uzupełniamy tylko wodą. Najczęściej używa się ich w megahodowlach oraz w hodowlach laboratoryjnych.
Poniżej podaję zawartość procentową składników w trzech, najczęściej stosowanych mieszankach dla gryzoni.
Zestaw l
Pszenica 10%
Owies 30%
Płatki owsiane 25%
Kukurydza 20%
Pestki z dyni 15%
Zawiera aż 55% owsa, jest bogaty w białko i włókno, obfituje też w tłuszcz oraz jest bardzo wysokokaloryczny. Mieszanka ta nadaje się dla zwierząt przebywających w pomieszczeniach nie ogrzewanych, żywionych dodatkowo paszami o małej zawartości tłuszczu i włókna. Pestki z dyni są zalecane jako środek na odrobaczanie zwierząt.
Zestaw 2
pszenica 50%
kukurydza 25%
jęczmień 15%
owies 5%
mączka rybna lub kostna 5%
Zawiera dużą ilość białka, które daje pszenica i mączka zwierzęca. Zestaw ten jest bardzo kaloryczny, bo zapewnia duże ilości tłuszczu, znajdującego się w kukurydzy i mączce zwierzęcej. Jego wadą jest mała ilość włókna. Należy nim żywić zwierzęta hodowlane, samice w ciąży oraz karmiące młode, a także osobniki mające zapewnione maksimum ruchu, np. w karuzeli.
Zestaw 3
pszenica 42%
jęczmień 15%
owies 9%
gryka 6%
groch 4%
kukurydza 2%
bobik 3%
słonecznik 2,5%
rzepak 6,5%
przytulia czepna i inne nasiona chwastów 7 8%
Zawiera nasiona roślin strączkowych, które są cennym źródłem białka roślinnego, a nasiona rzepaku, słonecznika i kukurydzy dostarczaj ą organizmowi tłuszczu. Niezbędne włókno zapewnią nasiona chwastów. Zestaw może być stosowany jako uniwersalny w żywieniu wielu gatunków gryzoni.
Zapotrzebowanie chomików na składniki pokarmowe
| składniki pokarmowe |
procent w dawce |
| białko strawne |
10 |
| tłuszcz surowy |
2 |
| włókno surowe |
7 |
| wapń |
1 |
| fosfor |
0,75 |
| sód |
0,5 |
|
| chlor |
0,05 |
| potas/magnez |
0,5/0,0005 |
DZIENNA DAWKA POKARMOWA
Dawka dzienna zależy od tego czy jest to zwierzę hodowlane, tzn. przeznaczone do rozrodu, czy też utrzymywane jest dla przyjemności, "cieszenia oczu" hodowcy czy miłośnika zwierząt. Zależy również od wieku i warunków, w jakich zwierzę przebywa. W wiwariach stojących na wolnym powietrzu potrzebują one więcej karmy, szczególnie zawierającej białko zwierzęce. Osobniki rosnące również wymagają więcej karmy niż dorosłe, które już nie rosną.
Tak więc dla zwierząt przeznaczonych do hodowli, młodych i przebywających na wolnym powietrzu, oraz samic w ciąży i karmiących młode dzienna dawka winna wynosić: 1-1,5 dag paszy treściwej oraz 1-1,5 dag paszy objętościowej. Podawanie większej ilości powoduje gnicie pożywienia w spiżarniach i przedwczesne namakanie ściółki. Dla osobników nie hodowlanych, dorosłych i utrzymywanych w pomieszczeniach ogrzewanych dawka powinna wynosić: 1,5-2 dag paszy treściwej oraz 1,5-2 dag paszy objętościowej.
W 2-3 tygodniu ciąży (staje się ona dla nas widoczna) samicę zabiera się do osobnego wiwarium. Płody w tym okresie rozwijają się szybko, dlatego konieczna jest zmiana w diecie samicy. Podajemy jej pokarmy zawierające wiele wapnia i obfitujące w białko, jednocześnie niezbyt tłuste, ponieważ otłuszczona samica ma problemy z porodem.
Dietę wzbogacamy w twaróg, mleko w proszku podawane na sypko, gotowany ryż, makaron, białko jaja kurzego, zieloną młodą koniczynę, mniszek lekarski, łubin, wykę oraz zestaw witaminowy dla gryzoni. Samicy otrzymującej pokarm pełnoporcjowy zmniejszamy dawkę, podając oprócz niej również twaróg, owady lub jajko. Pamiętajmy o wodzie! Jej brak może być przyczyną kanibalizmu. Jeśli nie mamy poidła, spryskujemy szybę rozpylaczem do kwiatów, a samica sama zliże wodę.
Gdy młode same zaczynają wychodzić z gniazda w poszukiwaniu pożywienia, znaczy to, że zmniejszyła się ilość pokarmu w gruczole mlekowym matki, lecz mimo tego stale powiększamy dawkę przewidzianą dla samicy aż do 4 tygodnia ich życia.
Po 4 tygodniach oddzielamy matkę od młodych. Lepiej w nowe miejsce przenieść matkę, a nie młode, gdyż uchronimy je w ten sposób przed stresem z powodu zmiany otoczenia. Jeśli już musimy zabrać "maluchy", weźmy z gniazda garść ściółki. Znajomy zapach pozwoli złagodzić stres. Młode
chomiki w początkowym stadium po odsądzeniu należy karmić umiarkowanie, ponieważ brak matki łagodzą sobie poprzez codzienne zajmowanie się jedzeniem. Młodzież karmimy nasionami zbóż, pokarmami o dużej zawartości białka, a więc mięsem drobiowym, twarogiem, owadami. Nieodzownym źródłem witamin w lecie będą zielonki, najlepiej z młodej koniczyny, trawy, mniszka czy innych roślin strączkowych. Zimą podajemy kapustę pekińską, cykorię albo brokuły. Pamiętajmy o myciu tych warzyw, ponieważ pochodzą ze szklarni i mogą zawierać zabójcze pestycydy.
Chomiki w podeszłym wieku, czyli 2-3 letnie, stają się mniej ruchliwe, częściej przebywają w norze, stają się apatyczne. Stado wyczuwa, że są słabsze i usuwa je na obrzeża hierarchii. Osobniki takie staramy się dożywiać, bo z reguły dostają one resztki ze "stołu" stada. Dietę wzbogacamy o gotowany ryż, płatki owsiane, zielonki, żółtko jaja kurzego, pieczywo. Chomików tych nie przekarmiamy, bowiem otyłość w tym wieku może być niebezpieczna dla serca zwierząt.
Osobniki chore zwykle trzymamy oddzielnie. Jeśli cierpiana schorzenia układu pokarmowego, tzn. mają biegunkę, nie podajemy mleka, twarogu, jaj czy mięsa, ograniczamy zielonki i owoce. Dajemy pokarm suchy: ziarno i czerstwe pieczywo, nie zapomnijmy o wodzie - biegunka odwadnia organizm. Powinny dostawać również korę dębu. Zwierzętom mającym problemy z sierścią należy zapewnić witaminy i mikroelementy. Jeśli sierść wypada, a dzieje się to u chomików starych i podczas wymiany sierści u chomików zachodnioazjatyckich, podajemy witaminę B i H oraz białko zwierzęce. Jeśli okrywa wydaje się tłusta i zmięta, co świadczy o zbyt dużym udziale w diecie tłuszczów, zaprzestajemy podawania mięsa i sera, a wprowadzamy więcej warzyw. Chomiki mające pasożyty skóry powinny dostawać lawendę i miętę oraz inne zioła odstraszające pasożyty. Osobnikom mającym pasożyty układu pokarmowego podajemy, oprócz środków przepisanych przez lekarza, również buraki i pestki z dyni, które znakomicie czyszczą jelita, pomagając pozbyć się intruzów.
*WODA W ŻYWIENIU CHOMIKÓW
Chomiki żywione świeżym pokarmem, tj. warzywami i owocami, w zasadzie nie potrzebuj ą dodatkowego źródła wody. Jedynie samicom w ciąży można podać kilka ml mleka lub soku owocowego. Zapobiega to kanibalizmowi, bowiem samica z powodu pragnienia często zjada młode. Zwie
rzęta żywione wyłącznie pełnoskładnikowym pokarmem granulowanym winny mieć zainstalowane poidło smoczkowe zawieszane na ściance wiwarium. Miski z wodą nie zdają egzaminu, ponieważ chomik zasypuje je ściółką lub wylewa z nich wodę.
HIGIENA KARMIENIA CHOMIKÓW
Warzywa, owoce oraz pasze pochodzenia zwierzęcego podajemy chomikom bezpośrednio na ściółkę, a na ziarno warto postawić w klatce pojemniki z grubego szkła, porcelany albo kamionki. Inne nie nadają się, bo są za lekkie i chomik może je zniszczyć zębami lub przewrócić i wysypać zawartość na ściółkę, a tym samym ją zanieczyścić. Warzywa i owoce myjemy pod wrzątkiem, ponieważ często są pryskane pestycydami, które są dla chomików zabójcze.
Chomiki, jak każde gryzonie, mają siekacze, które rosną im przez całe życie. Zwierzę musi je ścierać, gryząc twarde nasiona albo gałązki drzew i krzewów, np. drzew owocowych, wierzby, brzozy, klonu itd. Gałęzie te zawierają również garbniki, dużo włókna, które wspomagają mikroflorę jelita ślepego zwierzęcia.
Zęby, które nie mogą się ścierać, przerastają, skutkiem czego zwierzę nie może ani zamknąć pyszczka, ani go otworzyć. Chomiki żywione wyłącznie pokarmem miękkim często chorują na przerost siekaczy. Należy wtedy samodzielnie obciąć je cążkami do paznokci na taką długość, aby zwierzę mogło zamknąć pyszczek, lub zwrócić się o pomoc do weterynarza. Nie należy się przejmować krwawieniem z obciętych zębów, minie samo, gdy zęby znowu zaczną rosnąć. Zwierzę takie staramy się żywić prawidłowo, by zapobiec podobnemu wypadkowi. Ścieranie siekaczy zapewniają również dostępne w handlu witaminizowane smakoszki, zrobione z ziarna suszonych owoców i orzechów. Możemy stosować je kilka razy w miesiącu na przemian z mieszanką dla gryzoni, kładąc je na kilka chwil do klatki. Potem wyjmujemy smakoszkę, bo chomiki zawloką jej większą część do spiżarni, gdzie magazynuj ą ziarno.
|
|
